Monday, January 19, 2015

მეხსიერების ბარათები: რა უნდა ვიცოდეთ მათ შესახებ?

გამარჯობა

მას მერე რაც სმარტფონებზე, მპ3 ფლეიერებზე, ფოტო და ვიდეო კამარებზე მოთხოვნა გაიზარდა უფრო მეტად მნიშვნელოვანი გახდა ციფრული მეხსიერების დაცვა და შენახვა. თითქმის ნებისმიერი პროდუქცია, რომელიც იღებს ფოტოს ან უკრავს მუსიკას მოითხოვს მეხსიერების ბარათებს, რომლებიც არქივისათვის დამატებით ადგილს გვთავაზობენ. უფრო ვრცლად რომ ვთქვათ, უმრავლესობა მათგანი იყენებს სხვადასხვა ფირმის SD (Secure Digital) ბარათებს. SD დღეს წარმოადგენს ყველაზე გაყიდვად ციფრულ მეხსერების ბარათს. ამ ტიპის ბარათების მთავარი განმასხვავებელი ნიშნებია: ფორმატი, ზომა და ხელმისაწვდომი სიჩქარე. ამიტომ მათი სწორად შერჩევა ხშირად ძალიან რთულია. სამივე ნიშანს აქვს თავისი მინიჭებული კლასი და თქვენ შეგიძლიათ შეიძინოთ ყველაფერი მეორე კლასის 1 GB  ბარათიდან დაწყებული 532 GB UHC-1 SDXC ბარათამდე.

მოდი განვიხილოთ ისინი.



ფიზიკური ფორმატი

პირველი რაც უნდა გაითვალისწინოთ მეხსიერების ბარათის შეძენისას, არის ის, თუ სად აპირებთ მის გამოყენებას. სხვადასხვა კამერები და ტელეფონები სხვადასხვა ზომის ბარათებს იყენებენ.

სტანდარტულ SD ბარათი ყველაზე დიდი ზომისაა (32X24X2.1 HWD), იწონის 2 გრამს და გამოირჩევა წაკვეთილი კუთხით. უმრავლესი ციფრული კამერები სწორედ სტანდარტულ SD ბარათებს იყენებენ. მიუხედავად იმის რომ ისინი ყველაზე დიდ ბარათებად ითვლებიან,  ზომაში  მაინც პატარები და ჯუჯებია Compact Flash ბარათებთან შედარებით, რომლებსაც მაღალი დონის პროფესიონალები იყენებენ ისეთ კამერებში როგორიც მაგალითად Canon 1D Mark IV-ია. თუმცა უფრო პატარა ბარათებსაც შევხვდებით.

MINISD ბარათები დღესდღეობით ყველაზე ნაკლებად მოთხოვნადი ბარათებია. მისი ზომაა 21.5 X 20 X 1.4 (HWD) და მხოლოდ 1 გრამს იწონის. ის SD ბარათების ნახევარი ზომისაა.

MicroSD ბარათები, რომლებსაც უმრავლესი ტელეფონები და სმარტფონები იყენებენ ყველაზე ლილიპუტებია (15 X 11 X1 მმ (HWD)) დაიწონიან მხოლოდ ნახევარ გრამს. იმისათვის რომ ერთი SD ბარათი მიიღოთ მოგიწევთ 9 მიკრო SD ბარათის შეერთება.

თუმცა სამართლიანობა მოითხოვს ავღნიშნოთ რომ, მიკრო SD ბარათები უფრო ძვირი ღირს ვიდრე იგივე ტევადობის და სიჩქარის კლასის სტანდარტული SD ბარათები.

ტევადობა

SD ბარათები გვთავაზობენ სხვადასხვა ტევადობის მეხსიერებას და სწორედ ეს ტევადობის რაოდენობა განსაზღვრავს ბარათების  ზომის კლასიფიკაციას. ერთი უცნაურობა: მიკრო SD ბარათები თქვენს სმარტფონებში სულაც არაა მიკრო SD-ები. ისინი მიკრო SDHC ბარათებია და იშიფრება როგორც: Secure Digital High Capacity. "სტანდარტული" SD ბარათები იტევენ მაქსიმუმ 2GB მეხსიერებას, რაც დამოკიდებულია მათ კლასიფიკაციასა და კონტროლერზე, რომელსაც იყენებს მხოლოდ SD მოწყობილობები. უმრავლესობა SD ბარათები, რომლებსაც თქვენ დღეს შეხვდებით ბაზარზე, ტექნიკურად SDHC ფორმატებია, რომლებიც იტევენ 4 GB-და 32 GB-მდე მეხსიერებას. ყველაზე დიდი კლასია SDXC ანუ Secure Digital Extended Capacity, რომლებსაც შეუძლიათ დაიტიონ 64 გიგაბაიტიდან 2 ტერებაიტამდე მეხსიერება. (თუმცა ჯერ-ჯერობით არცერთი ბარათი არაა, რომელიც 2 ტერებაიტ მეხსიერებას გვთავაზობს, ყველაზე მაღალი ამდროისათვის 532 გიგაბაიტიანი ბარათებია.)



რათქმაუნდა ბარათი რაც უფრო დიდია მით უკეთესია, მაგრამ თქვენ მის შეძენამდე კარგად უნდა შეამოწმოთ, შეუძლია კი თქვენს მოწყობილობას გამოიყენოს დიდი ფორმატის ბარათები. SD/ SDHC/SDXC კლასიფიკაცია მხოლოდ ბარათებისთვის კი არაა, არამედ მოწყობილობებისათვისაც. ძველ ციფრულ კამერებს ძეუძლიათ წაიკითხონ მხოლოდ SD ფორმატის ბარათები, ასევე ის კამერები, რომლებიც არ არიან SDXC ფორმატის მხარდამჭერები ვერ წაიკითხავენ 64 GB-იან ბარათებს. დღეს არსებული მოწყობილობების უმრავლესობა SDHC ფორმატისებია, თუმცა კიდევ ერთხელ გადაამოწმეთ ისინი, სანამ მათთვის  SDHC ბარათს შეიძენდეთ. ასევე შეამოწმეთ თქვენი ახალი ტექნიკა თუ აქვს მას SDXC ბარათების მხარდაჭერა.

სიჩქარის კლასი

SD ბარათების კიდევ ერთი განმასხვავებელი თავისებურება სიჩქარეებია. თუ თქვენ Point-and-shoot  ციფრულ კამერას იყენებთ ან სტანდარტულ ჯიბის Camcorder-ს სიჩქარის კლასს მნიშვნელობა არ აქვს. თუმცა თუ თქვენ მაღალი რეზოლუციის RAW ფაილებით მუშაობთ, მაშინ  გჭირდებათ ბარათი რომელსაც შეუძლია გადაიღოს ორი ან სამი კადრი ერთდროულად. SD ბარათები ძირითადად იყოფა მათი სიჩქარის კლასებით, რომელიც იწყება მეორე კლასიდან  (ყველაზე დაბალი) და ადის მეათე კლასამდე (ყველაზე სწრაფი). კიდევ ერთი სიჩქარე UHS class1-ია (Ultra High Speed), ის ყველაზე სწრაფი კატეგორიაა, თუმცა კამერების ნაწილი ამ ბარათს ვერ იყენებენ.

მეორე კლასის ბარათებით შესაძლებელია სტანდარტული გაფართოების ვიდეოების გადაღება, როცა კლას 4-ს და 6-ს შეუძლია მაღალი გაფართოების ვიდეოების ჩაწერა. კლას 10 არის შექმნილი HD ვიდეოების მისაღებად. სხვადსხვა მწარმოებლების სხვადასხვა კლასის ბარათებს აქვთ სხვადასხვა სიჩქარის დიაპაზონები. Sandisk-ის განმარტებით კლას 4-ს შეუძლია წაიკითხოს და ჩაწეროს 15 მეგაბაიტი წამში, მეექვსე კლასის 20-ის, და მეათე კლასის  ბარათებს 30-ის ზევით. სხვა პარამეტრები აქვს Kingston-ს, რომლის მეოთხე კლასს 4მბ, მეექვსე კლასს 20 მბ, ხოლო მეათე კლასის ბარათებს 40 მბ-ს და მეტის გადაწერის საშუალება აქვს.

დასკვნისთვის უნდა ავღნიშნოთ, რომ თუ თქვენი მიზანი HD ხარისხის ვიდეოების გადაღებაა ან ბევრ მაღალი ხარისხის ფოტოს იღებთ, შეიძინეთ მეათე კლასის ბარათები. ხოლო თუ გეგმავთ უბრალო ფოტოების გადაღებას, შეგიძლიათ მეოთხე ან მეექვსე კლასიც აირჩიოთ. ვინაიდან დღესდღეობით თითქმის ყველა კამერას აქვს HD ხარისხის ვიდეოების გადაღების ფუნქცია, მეორე კლასის ბარათები თითქმის გამოუყენებელია. მეხსიერების ბარათების ფასები კლასებისა და სიჩქარეების მიხედვით სხვადასხვაა. ამჟამად amazon.com-ზე SanDisk Ultra 32GB Class 10 SDHC 40მბ წამიანი ბარათი 16.99 დოლარი, SanDisk Extreme 32GB UHS-I/U3 SDHC 60მბ წამზე მაღალი 24.99 დოლარი, ხოლო SanDisk Extreme PRO 32GB UHS-1/U3 SDHC 95 წამზე მაღალი და 4K ულტრა HD-Ready - 39.95 დოლარი ღირს. კიდევ ერთხელ შეგახსენებთ სანამ შეიძენთ მეხსიერების ბარათს გადაამწმეთ თქვენი კამერის შესაძლებლობები.

http://www.pcmag.com/article2/0,2817,2388408,00.asp

თარგმნა გიორგი ბეჟანიშვილმა



Saturday, January 17, 2015

ბექა და თორნიკე "მტკვარზე" - უცხოს არქივიდან

ბექა კუნდალინი ჩემი მეგობარია. უკვე ათი წელია ვიცნობთ ერთმანეთს, როცა გავიცანი ჯგუფ "ასტეროიდში" მღეროდა. ერთმანეთი კანუმ (ჩვენი საერთო მეგობარი) გაგვაცნო. მალე მეც ასტეროიდელი გავხდი. თუმცა მას შემდეგ ბევრმა წყალმა ჩაიარა. რამდენიმე თვის წინ თბილისში წასვლა მომიწია ჩემი კომერციული საქმიანობიდან გამომდინარე. ფოტოების ვიღებდი ორი დღის მანძილზე. ამ ხნის განმავლობაში ბექასთან გავჩერდი. აღმოჩნდა, რომ იმ საღამოს ბექა კლუბ "მტკვარზე" უკრავდა. გამიხარდა, რადგან ბექას შემოქმედებას ლაივში მოვისმენდი. თუმცა ნანახმა (მოსმენილმა) მოლოდინს გადააჭარბა. ეს იყო რაღაც ახალი და ძალიან უცხო მუსიკა. ელექტრონული ძალიან საინტერესო "ზვუკები" და მაგარი ვიზუალური გაფორმება, რომელსაც თორნიკე ხომასურიძე აკეთებდა. საღამოს გადაღებას ვგეგმავდი, თუმცა კამერა არც გამხსენებია, თავითფეხებამდე ბექას მუსიკაში გადავეშვი, ისევე როგორც მთელი იქ შეკრებილი მსმენელი. ვუსმენდი ბექას და ვაკვირდებოდი იქ შეკრებილ აუდიტორიას, სახეებზე რომ სრული სიამოვნება ეწერათ . იყო შეძახილები და მაგარი მუსიკით გამოწვეული ყიჟინა. ამ ყველაფრის შემხედვარე კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ შეუძლებელი არაფერია, რომ არ აქვს მნიშვნელობა სად ცხოვრობ და რაზე მიგიწვდება ხელი. მინიმალურ პირობებშიც კი შეუძლია ადამიანმა შექმნას რაღაც ახალი და გამორჩეული. არ გადავაჭარბებ თუ ვიტყვი, რომ ის რასაც ბექა ქმნის და უკრავს არის მსოფლიო დონის ძალიან თანამედროვე ელექტრონული მუსიკა. თუ გექნებათ საშუალება და გაიგებთ რომ ბექა კუნდალინი უკრავს აუცილებლად წადით. დამიჯერეთ ძალიან ისიამოვნებთ. ასევე ჩემთვის როგორც ფოტოგრაფისთვის ძალიან საინტერესო იყო თორნიკეს ლაივში გაკეთებული ვიზუალი, საინტერესო ფერებით და გრაფიკული ფიგურებით. ვისურვებდი რომ ამ ხალხის შემოქმედება გაცდეს "მტკვარს" და მთელი საქართველო ან თუნდაც მსოფლიო მოიცვას. იმედით, რომ მალე უფრო დიიდ დარბაზებსა და კლუბებში გადაღებულ ფოტოებს შემოგთავაზებთ, დროებით დაგემშვიდობებით და დაგიტოვებთ ჩემს არქივში შემორჩენილ რამდენიმე ფოტოს.








ავტორი: გიორგი ბეჟანიშვილი
ბლოგერი. პროფესიონალი ფოტოგრაფი. ფოტოჟურნალისტიკის ლექტორი.

Facebook: https://www.facebook.com/Utskhography
Pinterest: https://www.pinterest.com/Utskhography/
Twitter: https://twitter.com/Utskhography
E-mail: g.bejanishvili@gmail.com
Tel: +995 598 00 52 00

ფოტო ტექნიკის შერჩევა-გამოწერა უცხოგრაფისგან

გამარჯობა.

ბოლო სამი თვის განმავლობაში კვირაში 3-4 მოთხოვნა მაინც შემოდის ჩემს გვერდზე თუ მობილურზე ფოტო ტექნიკის შეძენასა და კონსულტაციასთან დაკავშირებით. ზოგს იაფფასიანი კამერის ყიდვა უნდა. ზოგს ფასი არ ადარდებს, მთავარია "მაგარი" კამერა იყოს. ზოგს მხოლოდ ოჯახისთვის უნდა, ზოგს კიდევ სამოყვარულო დონეზე პატარა "შედევრების" შესაქმნელად. მოკლედ ნამდვილი ბუმია, ყველას უნდა კამერა და ფოტოგრაფობა. რაც მე პირადად ძალიან მახარებს. სწორედ ბაზარზე გაჩენილმა დიდმა მოთხოვნილებამ დამაწყებინა ფოტოგრაფიის კურსებიც. ამჟამად ორი ჯგუფია "პოლიგლოტის" სასწავლო ცენტრში და სულ მალე ახალი ჯგუფის მიღებასაც გამოვაცხადებთ.

ამჯერად მინდა კიდევ ერთი ახალი სერვისი შემოგთავაზოთ - ფოტო ტექნიკის შერჩევა კონსულტაციის გზით, გამოწერა და ჩამოტანა. მოგეხსენებათ ქართულ მარკეტებსა და მაღაზიებში ფოტო ტექნიკას საკმაოდ მაღალი ფასები აქვს და ხშირად იგივე კამერისა თუ კამერის აქსესუარების შეძენა amazon, ebay თუ B&H-ზე ორჯერ იაფი ჯდება. თუმცა ბევრ ადამიანს არ აქვს სათანადო წვდომა ინტერნეტთან, ან არ იცის როგორ და საიდან გამოიწეროს პროდუქცია, ისე რომ კმაყოფილი დარჩეს ფასითაც  და ნივთითაც. ზოგიერთმა მოყვარულმა ფოტოგრაფმა ისიც კი არ იცის როგორ შეარჩიოს კამერა. სწორედ ამ სირთულეების გადაჭრას გპირდებით მე, ჩემი გამოცდილებითა და ცოდნით. ჩემი იმ ინტერენეტ რესურსებთან წვდომით, რაზეც შეიძლება ბევრ თქვენთაგანს არ მიუწვდება დღესდღეობით ხელი. სერვისი არახალია, თუმცა კახეთის რეგიონში სპეციფიურად რომ ფოტო ტექნიკის გამოწერაზე მუშაობდეს ვინმე არ გამიგია. ასე რომ სიამოვნებით დაგეხმარებით და შეგაძენინებთ ნებისმიერი ფასის ფოტო ტექნიკას (კამერები, მაშუქები, ბატარეები, მეხსიერების ბარათები  და ა.შ) და დაინტერესების შემთხვევაში სამომავლოდ ფოტოგრაფიასაც გასწავლით. 

დამიკავშირდით - 598 00 52 00

მუდამ თქვენი,
უცხოგრაფი
:*

ავტორი: გიორგი ბეჟანიშვილი
ბლოგერი. პროფესიონალი ფოტოგრაფი. ფოტოჟურნალისტიკის ლექტორი.

Facebook: https://www.facebook.com/Utskhography
Pinterest: https://www.pinterest.com/Utskhography/
Twitter: https://twitter.com/Utskhography
E-mail: g.bejanishvili@gmail.com
Tel: +995 598 00 52 00



Thursday, January 15, 2015

"ACT კვლევა" - კორპორატიული საღამო 2015

ACT ერთ-ერთი წამყვანი კომპანიაა საქართველოში მარკეტინგისა და სოციოლოგიური კვლევების კუთხით. ამ ორგანიზაციაში, როგორც ინტერვიუერმა სამი წელი ვიმუშავე და ჩემთვის ყოველთვის ტკბილად მოსაგონარია თითოეული მომენტი და სიტუაცია. მოხარული ვარ, რომ წელს მათ საახალწლო კორპორატიულ ფართიზე ვიყავი (ფოტოგრაფის ამპლუაში). ღონისძიება თბილისში, რესტორან "შატროში" გაიმართა.











კომერციული შეკვეთებისას ვცდილობ გადავიღო არამხოლოდ პერსონები, არამედ გარემოც და განწყობა. მიუხედავად იმის, რომ ყველა ფოტოს ფერადს ვიღებ, ხშირად მიყვარს პოსტ პროდაქშენის დროს ფოტოებისთვის ფერების გამოცლა. ზოგიერთ ფოტოს საერთოდ არ ჭირდება ფერი და იქ არსებული ინფორმაცია უკეთესად სწორედ შავ-თეთრი ფოტოებით გადმოიცემა.






გარდა ამისა მიყვარს ისეთი ღონისძიებები, სადაც ბევრი სიურპრიზებია და ადამიანები სხვადასხვა ემოციებს ხშირად გამოხატავენ.












საღამოს მუსიკალურად გიორგი კობაიძე აფორმებდა, რომელმაც ნამდვილი "ცეცხლი დაანთო" სცენაზე და მალე აიყოლია პუბლიკა ცეკვასა თუ სიმღერაში. 










ესაა მხოლოდ მცირედი ნაწილი კოლაჟიდან. მადლობა ACT-ს თანამშრომლობისთვის და ვუსურვებ დიიდ წარმატებებს და დასახული მიზნების განხორციელებას.



ავტორი: გიორგი ბეჟანიშვილი
ბლოგერი. პროფესიონალი ფოტოგრაფი. ფოტოჟურნალისტიკის ლექტორი.

Facebook: https://www.facebook.com/Utskhography
Pinterest: https://www.pinterest.com/Utskhography/
Twitter: https://twitter.com/Utskhography
E-mail: g.bejanishvili@gmail.com
Tel: +995 598 00 52 00

Sunday, January 11, 2015

დევიდ ლევინთალი - მეოცე საუკუნის ფოტოგრაფიის ენციკლოპედია

1972 წლიდან მოყოლებული დევიდ ლევინთალმა მისი სათამაშოების, მოდელების და ისტორიული ფიგურების კოლექცია ხშირად გადაიღო. სწორედ ამ უნიკალური ნამუშევრებით გაიცნო იგი მსოფლიომ ამერიკელ პოსტმოდერნისტ არტისტად. ლევინთალი მისი ფოტოებისთვის იყენებს პოლაროიდის  instant SX-70 და მამოთის 20 X 24 იანჩიან კამერას. დევიდი მის ფოტოებში აშუქებს და მკაცრად აკრიტიკებს კულტურულ მითებს და სტერეოტიპებს, რაც უმეტესწილად დაკავშირებულია რასიზმთან და სექსთან. ასევე იმ ისტორიულ მოვლენებთან, რომლის გარშემოც უამრავი მითი თუ სტერეოტიპული დამოკიდებულება ჩამოყალიბდა, როგორებიცაა ნაციზმი და ჰოლოკასტი. მისი თანამედროვეების მსგავსად ლევინთალიც შთაგონებას და წარმოდგენას ფილმებსა თუ ნოველებიდან იღებს, აგრეთვე რომანტიკულ წიგნებსა და ტელევიზიებში გავრცელებული მითებიდან და გადაცემებიდან.

ლევინთალი სწორად იყენებს ფოტოგრაფიის სიზუსტეს და ქმნის ფოტოებს, რომლებიც ეჭქვეშ აყენებენ სინამდვილის ხასიათს და ბუნებას. მისი სათამაშოების ფოტოები არის ინოვაციური და ამას 70-80-იანი წლებში ბევრი ხელოვანი აკეთებდა. კრიტიკოსი A.D. Coleman-ი ამ მეთოდს მოიხსენიებდა როგორც "სარეჟისორო რეჟიმს", რაც გულისხმობდა იმას, რომ ფოტოგრაფი აკონტროლებს ყველა დეტალს მის გადასაღებ სცენაში. ზემოთ აღნიშნული ათწლედის განმავლობაში ბევრი ხელოვანი მოგვევლინა ამ მიმდინარეობაში, მათ შორის შერი ლივაინი, სინდი შერმანი, სენდი სკოგლანდი და ჯოელ-პიტერ ვიტკინი. ისინი ცდილობდნენ სცენების ისე დადგმას, რომ მათ გამოეწვიათ რეალობის შეგრძნება.

დევიდ ლევინთალი 1949 წლის 8 მარტს სან-ფრანცისკოში დაიბადა. ის წარმოშობით ებრაელია. 1966 წელს მან დაიწყო ფოტოგრაფიის შესწავლა. ის პრაქტიკულად სწალობდა დასავლეთის მხარის ფოტოხელოვანების ესთეტიკას, როგორებიც იყვნენ ედვარდ ვესტონი და ანსელ ადამსი. სწავლობდა ნუდს ადამის თანატოლის, რუთ ბერნჰარდისგან. ლევინტალის ადრეული ნამუშევრები: პინბოლის მოთამაშეები, სანტა კრუზის მაღაზიის ვიტრინები, რკინიგზის მანქანები პალო ალტოში ასახავდნენ ქუჩის ფოტოგრაფიის სტილს, რომელიც პოპულარული იყო 1960-იან წლებში. 1970 წელს სტენფორდის უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ სწავლა იელის უნივერსიტეტში განაგრძო. სწორედ მაშინ აღმოაჩინა მისი გატაცება და სურვილი გადაეღო ამერიკული პოპკულტურა. თავდაპირველად მან გადაიღო M&M's-ის და სხვადასხვა ტკბილეულის ახლო კადრები, რამაც მისი ინსტრუქტორის ვოლკერ ევანსის ყურადღება მიიპყრო. 1972 წლიდან ლევინტალმა დაიწყო სათამაშო ჯარისკაცების საბრძოლო სცენების გადაღება მისი ოთახის ლინენიუმის იატაკზე.

ის რაც დაიწყო ლევინთალმა როგორც მისი სამაგისტრო თემა, შემდგომი სამი-ოთხი წლის მანძილზე თავის მეგობარ და თანაკურსელ გარი ტრადოსთან ერთად განავითარა. ამ თანამშრომლობის შედეგი იყო ლევინთალის პირველი ფოტოგრაფიული სერიები  და პუბლიკაცია "Hitler Moves East: A Graphic Chronicle, 1941-1943" (1977 წელი) რომელსაც თან  ტრედოს ტექსტი ერთვოდა. ლევინთალი ფოტოსერიის შექმნის დროს შთაგონებული იყო რობერტ კაპას ფოტოებით და გადაღებისას რეალობასთან მიახლოვების მიზნით იყენებდა ქვიშას, ფქვილს თოვლის ეფექტისათვის, და ზოგჯერ ცეცხლასც კი რათა აღედგინა აღმოსავლეთის ფრონტი და ჰიტლერის შეტევა რუსეთზე. ის სერიაზე Rollei SL-66 კამერით და მოყავისფრო ტონალობით შეფერადებული შავ-თეთრი KodaliTh-ის ფურცლით მუშაობდა რათა უკეთ გადმოეცა ომის მკაცრი ხასიათი. მისი სიმულაციური ფოტოების ხელოვნურობისათვის ხაზგასმის მიზნით ლევინთალი იყენებდა მის საფირმო ბუნდოვანი სივრცის ტექნიკას, დრამატულ განათებებს, გადაჭარბებულ გადღაბნას და სელექციურ (შერჩევით) ფოკუსს რათა გაურკვეველი დაეტოვა საზღვრები რეალობასა და ხელოვნურობას შორის. წიგნი "Hitler Moves East" მიჩნეულია  კლასიკურ და პირველ პოსტმოდერნისტული ფოტოგრაფიის სამაგალითო წიგნად, რომელმაც გავლენა მოახდინა სხვა ცნობილ ფოტოგრაფებზე, მათ შორის  შერი ლივაინზე და სინდი შერმანზე.












იელის დამთავრების შემდეგ ლევინთალი წარმატებით განაგრძობდა სწავლას სხვადასხვა სასწავლებლებში. მიუხედავად კრიტიკოსთა დადებითი შეფასებებისა წიგნისადმი "Hitler Moves East", ის მაიც გრძნობდა უკმაყოფილებას მისი არტისტული კარიერის მიმართ და გადაწყვიტა 1981 წელს სწავლას დაუბრუნებოდა, რათა მოეპოვებინა მენეჯმენტის სამეცნიერო ხარისხი მასაჩუსეტსის ტექნოლოგიური უნივერსიტეტიდან. 1982 წელს მან მონაწილეობა მიიღო ფირმა "New Venture"-ის დაარსებაში, რომელიც პიარის მიმართულებით მუშაობდა. 1983 წელს გაყიდა მისი ბიზნესი და გადავიდა ნიუ იორკში. ის გადასვლისთანავე მიიწვიეს გამოფენაზე "In Platho's Cave" რომელიც მელბურნის გალერეაში იყო წარმოდგენილი.

1984-1986 წლებში შთაგონებული იყო ედვარდ ჰოპერის ნამუშევრებით და შექმნა სერია "Modern Romance". ის იყენებდა ლუკას სამარას  ტრადიციებს. გადაღებისას მუშაობდა SX-70 Polaroid კამერით და იღებდა მოთვალთვალის თვალით დანახულ ფიგურებს საძინებლებში, სასადილოში და ქუჩებში. ის ხშირად უყურებდა ტელევიზორს და უღებდა ფოტოებს იმ სცენების რაც მოსწონდა ეკრანზე ვიდეოს მეშვეობით და შემდეგ ამ სცენების მიხედვით ქმნიდა მის ახალ ნამუშევრებს.












1987-1989 წლებში ლევინთალი იყენებდა mammoth 20 -24-inch-იან პოლაროიდის კამერას, რომლითაც პირველად იღებდა "ველურ დასავლეთს". ამჯერად იგი შთაგონებული იყო ვესტერნული ფილმებითა და სატელევიზიო შოუებით, რომლებზეც ის იზრდებოდა. სერიაში წარმოდგენილნი იყვნენ პლასტიკური კოვბოები და ინდიელები,  სალონებში თუ ცხენებზე ამხედრებულნი. ნამუშევრებმა, რომლებიც ძალიან წააგავდა სცენებს, რომლებსაც ფილმებში ვხედავთ ხოლმე, მოახდინა პატარა სათამაშოების მონუმენტალიზაცია. მარჩხი ფოკუსური სიღრმე კიდევ უფრო ამდიდრებდა ორაზროვანი მაშტაბების ილუზიას.














ქალური სილამაზე ლევინთალის სამუშაო სხეულებში 1989-1990 -იან წებში შემოდის სერიის "American Beauty"-ს სახით. ამ სერიაში ვხვდებით თამამ პლასტიკურ გოგონებს ბიკინებში, რომლებიც პლაჟის თეთრ ქვიშაზე პოზირებენ და რომლებიც სესხულობდნენ საშიშ ირონიას 50-იანი წლების გლამურული გოგონებისგან.








ლევინთალი მიდის სექსუალურ ექსტრიმიზმზე სერიაში "Desire" (1990-1991) და აკრიტიკებს ქალების, როგორც სუბმასიური სექსის ობიექტების სტერეოტიპიზაციას. ის აბუნდოვნებს გამოკვეთილ დეტალებს, თუმცაღა იყენებს პლასტიკურ სექს თოჯინებს გამოწერილს იაპონური მეილ კატალოგებიდან. სათაური მისი "XXX" სერიებიდან მიგვანიშნებს მისი ფოტოების ზრდასრულობაზე. ეს 12 ინჩიანი პლასტიკური თოჯინები რომლებიც 20 X 24 ინჩიან პოლაროიდის კამერითაა გადაღებული ძალიან რეალურად გამოიყურებიან თავიანთ პორნოგრაფიულ წარმოდგენებში, თუმცა ისინი არიან მამაკაცების ფანტაზიების ნაყოფი და გვესაუბრებიან სექსუალურ სტერეოტიპებზე.











1990-იანი წლების განმავლობაში ლევინთალმა შექმნა მისი ყველაზე სადაო და საკამათო ნამუშევრები ჰოლოკასტისა და რასიზმის შესახებ. "Mein Kampf"-ში (1993-1994) ის ქმნის კომპოზიციებს SS-ის ოფიცრებით, ჰიტლერით და მათ პირისპირ დარჩენილი შიშველი ტყვეებით, რომლებიც განიცდიან ძალადობას და ათას საშინელებას ჰოლოკასტში.













უფრო მეტად სადაო გახლდათ მისი სერია " Blackface" (1995-1996), სადაც თავი მოუყარა თავის "შავ" მოგონებებს. ამ სერიისთვის მან თავიდან აირიდა გადღაბნის ტექნიკა და გამოიყენა ის წმინდა გადაღების ტექნიკა რასაც 20X24 ინჩიანი პოლაროიდის კამერა იძლევა. ამ სერიის გამოფენა ფილადელფიის თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმში 1996 წელს იგეგმებოდა, თუმცა მუზეუმმა ეს გამოფენა გააუქმა. კრიტიკოსები სვამდნენ კითხვებს: ამ სერიით ლევინთალი ხელს ხომ არ უწყობდა სტერეოტიპების არა ნგრევას, არამედ გამყარებას.














მალე ლევინთალმა შექმნა მისი სხვა ცნობილი სერიები: Die Nibelungen (1993), Barbie (1998–1999, 20 24-inch Polaroid), Netsuke (2002, SX-70 camera) და Baseball (2003, 20-by-24-inch Polaroid).












ლევინთალის ნამუშევრები გამოფენილია სხვადასხვა ქვეყნების მუზეუმებსა და გალერეებში. ის ეწევა კომერციულ საქმიანობას ნიუ-იორკში და თანამშრომლობს ისეთ ცნობილ ბრენდებთან როგორებიცაა: Absolut Vodka, IBM, The New York Times Magazine, Men’s Journal, GQ, Entertainment Weekly, Playboy, Wired magazines და სხვა.

Elizabeth K. Whiting
გიო ბეჟანიშვილის თარგმანი

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...